ik ben een mens van vlees en bloed een druppel in de oceaan onherkenbaar in de golven een korrel zand in de woestijn zo slokt de menigte mij op raak ik telkens weer bedolven maar gedragen door het witte licht stijg ik uit boven mezelf ken ik even geen gewicht meer dan een schaduw in het witte licht met open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht ik word geboren in de bergen draag het water naar de zee maar waarom ben ik vergeten ik zet mijn stappen in het zand maar wordt geruisloos weggespoeld en vul mijn plek weer in de leegte maar gedragen door het witte licht kom ik los van wie mij maakte knijpt de tijd zijn ogen dicht meer dan een schaduw in het witte licht open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht ik voel dat deze kaars niet voor altijd zal blijven branden dus ik verdenk mijn schijn die het licht voor even wendt nog heel even en de waarheid slaat een leugen keihard uit mijn handen mijn ogen branden als de hel maar ik ben liever blind dan dat ik hier nu sterf (gesproken italiaanse(?) tekst) gedragen door het witte licht kom ik los van wie mij maakte knijpt de tijd zijn ogen dicht meer dan een schaduw in het witte licht open ogen in de zon gedragen door het witte licht stijg ik uit boven mezelf ken ik even geen gewicht meer dan een schaduw in het witte licht met open ogen in de zon want die ziet mijn gezicht ik ben een mens van vlees en bloed een druppel in de oceaan ik ga ten onder in de golven