U jednoj zemlji dalekoj, behu to carobna vremena, Vladase jedna kraljica, beskraj joj bese granica. Imase srce posebno, mada to nije ni slutila, U njemu bese skrivena vecnog prokletstva magija. Oci je zle posmatrase, strasna se zavera kovala... Crni gospodar naumi kraljici srce slomiti. Tako I bese, secam se, tak crni mag je osvoji, Kraljici srce prepuce, kraljevstvo tamom prekri se... Nestade sunca, mrak pade na raj. Vecna tama I tuga oznacise kraj. Iz slomljenog srca jos odzvanja glas, Ja ga cujem ponekad u svakom od nas...